بس که من دل را به دام عشق خوبان بسته ام

وز نشاط عشق خوبان توبه ها بشکسته ام

خسته او را که او از غمزه تیر انداخته ست

من دل و جان را به تیر غمزهٔ او خسته ام

هر کجا شوریده ای را دیده ام چون خویشتن

دوستی را دامن اندر دامن او بسته ام

دوستانم بر سر کارند در بازار عشق

من چو معزولان چرا در گوشه ای بنشسته ام

چون به ظاهر بنگری در کار من گویی مگر

با سلامت هم نشینم وز ملامت رسته ام

این سلامت را که من دارم ملامت در قفاست

تا نه پنداری که از دام ملامت جسته ام

تو بدان منگر که من عقد نشاط خویش را

از جفای دوستان از دیدگان بگسسته ام

باش تا بر گردن ایام بندد بخت من

عقدهای نو که از در سخن پیوسته ام